इतक्यात कुसुमाग्रजांचे विशाखा नावाचे पुस्तक वाचले. कुसुमाग्रजांसारखे महान कवि महाराष्ट्राच्या भुमीवर होऊन गेलेत हे महाराष्ट्राचे भाग्य आहे.
मराठी भाषेशी जरा संपर्क कमी झाल्यामुळे मला आजकाल आकलन व्हायला जरा वेळ लागतो :)
पण जेवढ्या वेळा कविता वाचत गेले तेवढा जास्त त्यांचा अर्थ उलगडत गेला. पुस्तकातील सर्वच कविता सुंदर आहेत. त्यांचा आस्वाद घेण्यासाठी पुस्तक जरुर वाचा.
ह्या लेखाचा शेवट कुसुमाग्रजांच्या कवितेतील एका कडव्यानेच करते-
कोठे ना जिवास मायेची ओढ
नाही वा मुळीही ध्येयाची जोड
सार्थता जिविता नाही
भकास दिशा या दाही
कशास आयुष्य देवा, इतुके
शतकामागून जाती शतके.
